Szubin położony jest w północno-wschodniej części Wielkopolski, należy do najstarszych miasteczek Pałuk. Herbem Gminy Szubin jest srebrny pelikan ze złotym dziobem i nogami, karmiący krwią ze swej piersi 3 pisklęta.
W średniowieczu mieszkał tu ród Pałuków z najwybitniejszym jego przedstawicielem Sędziwojem Pałuką, który pełnił ważne stanowiska w państwie: był starostą wielkopolskim i krakowskim, a także regentem Królestwa Polskiego oraz założycielem Szubina.
Pierwsza wzmianka o grodzie pojawiła się w dokumentach już w 1365 roku i tę właśnie datę przyjmuje się jako rok powstania miasta.
W XIV wieku powstaje w Szubinie zamek (jego ruiny zachowały się do dzisiaj)
i kościół w stylu późnogotyckim pod wezwaniem św. Marcina, jednonawowy, w wieku XVI została wybudowana Kaplica Jagiellońska. Zabytkowy jest również kościół pod wezwaniem św. Małgorzaty, usytuowany na cmentarzu, który ufundowany został przez Weronikę
z Konarzewskich Mycielską w 1748 roku. W 1795 roku rozpoczęto budowę drewnianego kościoła ewangelickiego, w 1905 roku poświęcono wybudowaną na tym miejscu murowaną świątynię, która do 1945 roku była własnością Kościoła ewangelicko-augsburskiego.
Po pierwszym rozbiorze polski Szubin wcielony został w 1773 roku do Prus. W latach 1807-1815 miasto weszło w obszar Księstwa Warszawskiego. Podczas zaborów ludność poddawana była silnej germanizacji. O utrzymanie polskości walczyły powstające organizacje społeczne i kościelne, m.in.: Towarzystwo Śpiewu „Halka” czy Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”. W 1902 roku wybudowany został Dom Polski, obecnie siedziba Muzeum Ziemi Szubińskiej im. Zenona Erdmanna. Polscy mieszkańcy Szubina brali czynny udział w powstaniach: kościuszkowskim, listopadowym i styczniowym. W 1848 roku, podczas Wiosny Ludów, miasto było widownią zaburzeń i ruchów wolnościowych. Także pod Szubinem toczyły się walki w czasie powstania wielkopolskiego (1918-1919).
11 stycznia 1919 roku usunięta została pruska władza a miasto odzyskało wolność.
W okresie II wojny światowej Szubie wszedł w obręb Kraju Warty i nosił nazwę Schubin, od 1940 roku – Altburgund. Na terenie dzisiejszego Młodzieżowego Ośrodka Adaptacji Społecznej w latach 1939-1945 istniał jeniecki obóz dla żołnierzy najpierw polskich, później francuskich, angielskich, amerykańskich i innych. Obóz został ewakuowany 20 stycznia 1945 roku, w przeddzień wyzwolenia Szubina.
W 1818 roku Szubin stał się siedzibą powiatu i pozostał nią do roku 1975. W skład powiatu weszły miasta: Szubin, Kcynia, Łabiszyn, Barcin. W okresie XX-lecia międzywojennego Szubin należał do województwa poznańskiego, później pomorskiego
i bydgoskiego. Obecnie wchodzi w skład powiatu nakielskiego w województwie kujawsko-
-pomorskim.